GMT-Master i GMT-Master II zawdzięczają swój kultowy status w równym stopniu swoim właściwościom technicznym i projektowym, jak i wyczynom poszukiwaczy przygód, którzy odegrali rolę w losach tych modeli. Niektóre zegarki GMT-Master noszone przez niezwykłe osoby były naocznymi świadkami tworzenia się historii. Przez lata Rolex chronił to dziedzictwo, zachowując niektóre z tych wyjątkowych czasomierzy.
1959
Lot Nowy Jork – Moskwa
Z Białego Domu na Plac Czerwony
Cztery lata po premierze GMT-Master wziął udział w wydarzeniu, które wzmocniło jego wizerunek jako zegarka łączącego ludzi: towarzyszył pierwszemu lotowi linii Pan Am z Nowego Jorku do Moskwy bez międzylądowania. To historyczne wydarzenie było nie tylko technicznym wyczynem, ale miało również ogromne znaczenie symboliczne. W szczytowym okresie zimnej wojny, w lipcu 1959 roku, samolot miał na pokładzie dziennikarzy podróżujących do ZSRR, aby relacjonować wizytę wiceprezydenta USA Richarda Nixona w Związku Radzieckim. Za sterami Boeinga 707 odbywającego tę pionierską międzykontynentalną podróż siedział kapitan C. N. Warren, który korzystał ze swojego zegarka GMT-Master jako pomocy nawigacyjnej. Stwierdził, że „sam lot był nawigowany przez Rolexa”.
Pegasus Overland
Podróż odkrywców kultury
W 1959 roku ośmiu żołnierzy pułku brytyjskiej armii wyruszyło na wyprawę dookoła świata o nazwie Pegasus Overland, wspieraną przez firmę Rolex poprzez wyposażenie każdego członka zespołu w zegarek GMT-Master. Poruszając się dwoma pojazdami terenowymi, przemierzali Europę, Azję, Oceanię i Afrykę, docierając do około 34 krajów. Podczas 51-tygodniowej podróży rejestrowali każdą chwilę. Ich materiał filmowy daje unikalny wgląd w życie na całym świecie w późnych latach 50. ubiegłego wieku, pokazując modę, kulturę, architekturę i krajobrazy tamtych czasów.
1967
North American X-15
Rekord wszech czasów
W latach 1959–1968 NASA i Siły Powietrzne Stanów Zjednoczonych opracowały program badań lotów hipersonicznych X-15. Napędzane rakietami samoloty eksperymentalne zostały zaprojektowane w celu przetestowania zdolności pilotów do radzenia sobie z ekstremalnymi prędkościami i lotami suborbitalnymi. Obszerne dane zebrane z pomiarów przyspieszeń, ciśnień, wstrząsów, wibracji, temperatur i innych aspektów tarcia aerodynamicznego oraz technik ponownego wejścia w atmosferę doprowadziły do znacznych postępów w badaniach nad lotnictwem i kosmonautyką. Wśród kilkunastu pilotów biorących udział w projekcie, William J. Knight szczególnie się wyróżnił. 3 października 1967 roku nad pustynią Mojave w Kalifornii – z zegarkiem GMT-Master na nadgarstku – osiągnął prędkość 7 274 km/h (4 520 mph, czyli Mach 6,7), ustanawiając rekord, którego nie pobito do dziś.
1970
Apollo XIII
Centrum kosmicznego podboju
11 kwietnia 1970 roku misja Apollo 13 opuściła Ziemię i wyruszyła w podróż, która miała być trzecią amerykańską próbą lądowania na Księżycu. Pilot modułu dowodzenia Jack Swigert zabrał ze sobą zegarek niezwykle bliski jego sercu: GMT-Master, który nosił przez całą misję niczym talizman przynoszący szczęście. Trzy dni po starcie usterka techniczna spowodowała eksplozję w drugim zbiorniku tlenu statku kosmicznego. Trzej astronauci, wystrzeleni na trajektorię księżycową, nie mieli innego wyboru, jak tylko kontynuować podróż i okrążyć Księżyc, próbując wrócić na Ziemię Swigert musiał czterokrotnie korygować trajektorię. Uratował misję przed tragedią, zapobiegając odbiciu się statku od ziemskiej atmosfery podczas ponownego wejścia w orbitę. 17 kwietnia kapsuła wylądowała na Oceanie Spokojnym między Nową Zelandią a Fidżi, a jej załoga była cała i zdrowa.
1972
Apollo XVII
Ostateczna misja
7 grudnia 1972 roku rakieta Saturn V wystartowała z przylądka Canaveral w celu przeprowadzenia ostatniej misji księżycowej Apollo. Jej cel: wyżyny graniczące z morzem księżycowym Mare Serenitas. Jeden z członków załogi, kapitan Ronald Evans, miał na nadgarstku swój GMT-Master. Jako pilot modułu dowodzenia pozostał na orbicie, podczas gdy jego koledzy z załogi wylądowali na powierzchni Księżyca. 14 grudnia moduł księżycowy zadokował do statku kosmicznego Apollo 17, aby rozpocząć długą podróż do domu. 17 grudnia Evans przeprowadził ponad godzinny spacer kosmiczny. Dwa dni później trzej astronauci zostali uratowani po wodowaniu na Oceanie Spokojnym. Tak zamknięto ostatni rozdział historii misji Apollo.
