کارهای اولیه جیا، که به عنوان سه گانه شانشی شناخته می‌شوند، از جمله اولین فیلم بلند او، شیائو وو، (جیب بری، ۱۹۹۷)، او را به عنوان یک فیلمساز پیشگام معرفی کردند، کسی که اغلب غیربازیگران را برای اصالت کارهایش انتخاب می‌کند و کاوش در هویت و حافظه او مبنایی برای تأمل در کل جامعه فراهم می‌کند.
او که خالق پرکار فیلم‌های مستند و داستانی است، به طرز ماهرانه‌ای مرز بین این دو را محو می‌کند، که در "زندگی بی‌جان" که مورد تحسین منتقدان قرار گرفت، که درباره زتدگی افرادی است که تحت تأثیر "پروژه سد سه دهانه" قرار گرفته‌اند. این فیلم برنده شیر طلایی جشنواره بین‌المللی فیلم ونیز در سال ۲۰۰۶ و بهترین کارگردانی در جشنواره جوایز فیلم آسیایی شد. سه فیلم او که برنده جایزه شده‌اند عبارتند از : «ذره‌ای گناه» (٢٠١٣)، «کوه‌ها شاید درهم‌بریزند» (٢٠١۵) و «خاکستر خالص‌ترین سفید است» (۲۰۱۸).
این فیلمساز تجربی با زیبایی‌شناسی مینیمالیستی، نگاهی بی‌امان به سوژه‌هایش ایجاد می‌کند و به طور هدفمند به آنها فضایی می‌دهد تا خودشان را تعریف کنند، و این امضای کار جیا است. او همچنین داستان‌هایی را به شیوه‌ای غیرخطی و گاه خارق‌العاده تعریف می‌کند و برای همین، این کارگردان برای مخاطبان بین‌المللی هنر جذاب است.
جیا کارگردانی، نویسندگی، تهیه کنندگی و نقش آفرینی در کنار اجرای جشنواره بین‌المللی فیلم پینگ‌یائو را بر عهده دارد، جشنواره‌ای که او در سال ۲۰۱۷ برای آوردن تنوع بیشتری از فیلم‌ها به چین تأسیس کرد. او همچنین در زمینه تولید فیلم آموزش می‌دهد، تجربه‌ای الهام‌بخش که باعث شد دربرنامه استاد و شاگردی رولکس در سال‌های ۲۰۲۳-۲۰۲۴ شرکت کند. از نظر جیا، انتقال دانش فیلم به نسل جوان برای حفظ پویایی سینما ضروری است. او در سال ۲۰۲۴ چهره ماندگار رولکس شد.
