Rolex i kobiety na przestrzeni XX wieku
Od samego początku marka Rolex miała wielkie ambicje. Już na początku XX wieku uznała, że zegarki naręczne powinny korzystać z najbardziej zaawansowanych technologii i być tak niezawodne i dokładne, jak zegarek kieszonkowy, który był wówczas standardowym osobistym czasomierzem.
Umiejętność produkcji małych, precyzyjnych mechanizmów do zegarków na rękę była wyzwaniem napędzającym wizję Hansa Wilsdorfa, założyciela Rolexa. Zegarki naręczne były uważane za delikatne elementy biżuterii dla kobiet, jednak Wilsdorf był zdeterminowany, by zapewnić zarówno kobietom, jak i mężczyznom szeroki wybór nowoczesnych i niezawodnych czasomierzy do noszenia na nadgarstku.
W 1914 roku model Rolexa otrzymał od obserwatorium Kew-Teddington w Anglii – najwyższego wówczas światowego autorytetu w zakresie pomiaru precyzji zegarka – pierwszy certyfikat klasy A przyznany zegarkowi naręcznemu. To wyróżnienie było do tej pory zarezerwowane dla chronometrów morskich.
W obliczu tego przełomu marka przedstawiła w 1957 roku chronometr stworzony z myślą o kobietach – wyświetlający datę zegarek o certyfikowanej dokładności. Narodził się model Lady-Datejust, kolejny kamień milowy w historii zegarmistrzostwa i hołd dla niegasnącego dążenia Hansa Wilsdorfa:
„Panie pragną połączenia tego, co najlepsze: małego zegarka z dokładnym mechanizmem. Jednak im mniejszy zegarek, tym trudniej o jego dokładność”.