Tijd geven
Wilsdorfs belangrijkste nalatenschap bestond uit het ‘prachtige werk’ waar het succes van de onderneming van afhangt en de ambitie om altijd de grenzen van het mogelijke te verleggen. Deze ligt ten grondslag aan elk aspect van het werk van Rolex, van het horlogemaken zelf tot de steun aan Testimonees en partners die zich inspannen om de top te bereiken.
Met het nalaten van deze filosofie gaf hij Rolex een diep gevoel van continuïteit mee, een zeldzaam langetermijnperspectief in een wereld die continu wordt afgeleid door urgentie. Een filosofie waarvan elk Rolex-horloge doordrongen is – gemaakt om lang mee te gaan.
Wilsdorf overleed in 1960, maar zijn geest leeft voort in de waarden die hij aan de onderneming heeft doorgegeven. Deze horen voor altijd bij Hans Wilsdorf. Ze zijn zogezegd 'perpetual'.
Door de jaren heen was horlogemaken veel meer geworden dan een commerciële activiteit. In zijn streven naar perfectie wilde Wilsdorf nieuwe mogelijkheden ontwikkelen en delen. Hij werd gedreven door een verlangen om een betere wereld te creëren.
De nalatenschap van Hans Wilsdorf houdt nooit op. Hij is 'perpetual’, net als zijn automatische horloges, omdat hij ervoor zorgde dat de winst die Rolex maakte voortdurend werd geïnvesteerd in toekomstige generaties.