De Lady-Datejust

Lady-Datejust

Sierlijke elegantie

Of het nu om diamanten, saffieren, robijnen of smaragden gaat, Rolex beheerst de kunst van het edelsteenzetten volledig.

Het merk heeft zijn eigen edelsteenkundigen en steenzetters in dienst om de horloges te versieren met de meest in het oog springende edelstenen. De edelsteenkundigen zijn verantwoordelijk voor het onderzoeken en uitzoeken van de edelstenen. Alleen de stenen die voldoen aan de extreem hoge kwaliteitsnormen van Rolex worden bewaard. Vervolgens worden de stenen overgedragen aan de steenzetters. Bij het plaatsen en fixeren zorgen zij dat de schoonheid, de kleur en de schittering van elke steen het best tot hun recht komen.

Gouden Rolex-horloges hebben een betoverende glans. Rolex weet dit effect te creëren dankzij de jarenlange ervaring in het perfectioneren van het gebruik van dit kostbare metaal.

Rolex gebruikt uitsluitend 18 kt goud, een koninklijke legering bestaande uit 750‰ (promille) zuiver goud met precies de juiste mix van elementen zoals zilver en koper, die nodig zijn voor het produceren van verschillende soorten 18 kt goud: geel, wit en Everose (Rolex' exclusieve roségoudlegering). De geheime formules die door Rolex uitermate goed bewaakt worden, bieden niet alleen uitzonderlijke duurzaamheid en polijstbaarheid, maar ook een buitengewone glans die generaties lang meegaat.

Waarom maakt een mechanisch horloge een ‘tiktak’- geluid?

Het tikgeluid wordt geproduceerd door het echappement dat een belangrijke rol speelt bij de tijdmeting van het uurwerk. ‘Tik’: een tand van het ankerrad blokkeert tegen een van de armen van het anker. Vervolgens laat het anker, dat weer is vrijgegeven door de zwaai van de oscillator, het ankerrad even los, totdat deze zich weer vasthaakt op de andere arm: ‘tak’.

Het anker blijft zo oneindig heen en weer bewegen tegen de schuine tanden van het ankerrad, en wel precies 28.800 keer per uur - 14.400 keer ‘tik’ en 14.400 keer ‘tak’. Oftewel 250 miljoen keer per jaar.

In 1931 ontwikkelde en patenteerde Rolex een zelfopwindend mechanisme met een vrije rotor, de zogenaamde Perpetual rotor. Voor deze rotor werd een beginsel toegepast dat later door de hele horloge-industrie werd overgenomen.

Het zelfopwindende mechanisme bestaat uit een slingergewicht in de vorm van een halve maan, dat vrij om zijn middenas kan draaien: eerst in de ene richting, daarna in de andere, dankzij de natuurlijke bewegingen van de pols. Het brengt zonder onderbreking natuurlijke energie over op het horloge. De schommelingen van het slingergewicht wekken energie op die wordt opgeslagen in de hoofdveer en daardoor het horloge van een constante en stabiele energiebron voorziet.

De veerton levert energie aan het uurwerk.

In de veerton zit de hoofdveer die in zijn sterke windingen de energie opslaat die wordt geproduceerd als het uurwerk wordt opgewonden. Dit opwinden kan handmatig gebeuren of via een automatisch opwindsysteem. Wanneer de hoofdveer ‘afwindt’, geeft hij een constante stroom van energie vrij die onder controle wordt gehouden door de heen-en-weer beweging van het echappement. Deze energie wordt via de tandwieltrein van de hoofdveer overgebracht naar het echappement en de oscillator. De autonomie of gangreserve van het uurwerk tussen het opwinden door hangt dus af van hoeveel energie de hoofdveer kan opslaan en van de energie-efficiëntie.

Rolex heeft exclusieve hoogwaardige smeermiddelen ontwikkeld die door het merk zelf worden geproduceerd. Deze hebben een aanzienlijk langere levensduur en een grotere stabiliteit op de lange termijn.

Rolex is de enige onafhankelijke horlogemaker die zijn eigen smeermiddelen heeft ontwikkeld en geproduceerd.

Elk type olie heeft een specifieke toepassing en aan de ontwikkeling ervan is ongeveer 10 jaar aan onderzoek vooraf gegaan. Smeermiddelen met een lage viscositeit of dunnere versies worden gebruikt voor contactpunten met hoge snelheden, zoals in de oscillator. De dikkere smeermiddelen, met een hoge viscositeit, worden toegepast bij contacten waar veel druk op komt, zoals de tandwieltrein.