نیروی دریایی ایالات متحده، بعد از خرید زیردریایی، ساماندهی و تأمین مالی پروژه، نه‌ ماه زمان صرف آماده کردن تریسته و تیم آن برای شرکت در پروژه نکتون کرد؛ تعدادی غواصی علمی‌ عمیق که در نزدیکی جزیره‌ گوام در اقیانوس آرام غربی انجام شد.

طبق اعلام ارتش آمریکا، نکتون یک پروژه سطح بالا به منظور دست یافتن به دانش علمی در مورد نفوذ نور خورشید، دید در زیر آب، انتقال صداهای مصنوعی، و مطالعات زیست شناختی دریایی بود.

یک ساعت"Rolex “Deep Sea Special به بدنه تریسته متصل بود، یپیشرفته‌ترین ساعت‌ آزمایشی، طراحی‌شده برای تحمّل فشاری که هیچ انسانی آن را تاب نمی‌آورد. رولکس و تریسته با هم در عمق آب‌های ناشناخته پایین رفتند.

رولکس از سال ۱۹۵۳، زمانیکه تریسته برای اولین بار به زیر آب رفت، حضور داشت؛ این موضوع به شرکت ساعت‌سازی سوئیسی امکان داد که از همکاری نزدیکش با آن در سال‌های بعد، تجربیاتی و دانش وسیعی به دست آورد. همزمان با عمق‌پیمایی‌های تریسته، رولکس آزمایش بسیار دقیق نسخه دوم Deep Sea Special را انجام می‌داد.

در اوت سال ١٩۵٣، تریسته با ساعت Deep Sea Special که به بیرون بدنه آن وصل شده بود تا عمق ١٠٨٠ متری (٣۵۴٣ فوت) پایین رفت و مدتی بعد در همان سال تا عمق ٣١۵٠ متر (١٠٣٣۴ فوت) و بالاخره در سال ١٩۵۶ تا ٣٧٠٠ متر (١٢١٣٨ فوت) پایین رفت.

در عمق ۱۰،۹۱۶ متری (٣۵٨٠٠ فوت) فشار بیش از یک تن‌ بر سانتی متر مربع (١.١ تن بر ٠.١۵ اینچ مربع) است. در ناباوری پرسنل کشتی و بعد‌ها جامعه علمی‌، به لطف نور ناشی‌ از لامپ‌های جیوه‌ای ژرف‌پیما، والش و پیکارد شاهد چیزی بودند که هیچ کس تا آن لحظه ندیده بود: حیات در اعماق اقیانوس. زمانی که تریسته بعد از حدود ۹ ساعت به سطح آب برگشت، اولین ژرف پیمایی شد- با سرنشین یا بدون سرنشین- که به عمیق‌ترین نقطه زمین در اقیانوس رسیده بود.

در ٢۵ ژانویه ١٩۶٠، تلگرافی به مقر رولکس در ژنو رسید. "خوشحالم به اطلاع شما برسانم که ساعت شما در عمق ۱۱۰۰۰ متری همانقدر خوب کار می‌‌کند که در سطح آب."

۲۳ ژانویه سال ۱۹۶۰، در دریایی خروشان و پر سروصدا، والش، با همراهی پیکارد، تریسته را به سمت تاریکیِ خاموش دراز گودال ماریانا هدایت کرد. تصوّر می‌شد این منطقه، معروف به "چلنجر دیپ"، واقع در عمق ۱۱ کیلومتری ( ۶.۸ مایل) از سطح دریا- عمیق‌ترین نقطه شناخته شده در سطح کره زمین - که غیر‌قابل سُکنا و فقط انباری از اسکلت باشد..

با اینکه موقعیت حدودی این مکان شناخته شده بود، مختصات دقیق آن نامعلوم بود، و از انفجارهای دینامیتی و محاسبه انتشار امواج صوتی استفاده شد تا محل دقیق آن، جایی در حدود ٣٢٠ کیلومتری (٢٠٠ مایل) ساحل گوام، کشف شود.