مایکل بوبلِه با این رویا بزرگ شد که روزی تبدیل به یک خواننده معروف شود. پیش از فروش ۳۰ میلیون نسخه از کارهایش در سرتاسر دنیا، بردن ۴ جایزه گرمی و رسیدن ۴ آلبوم متوالی او به صدر بیلبورد ۲۰۰، بوبلِه ۱۰ سال بود که تلاش می‌کرد تا رویاهایش را به حقیقت تبدیل کند. بعد از شب‌های بی‌شماری که در مقابل افراد کمی آواز می‌خواند که اکثر آن‌ها دوستان و اقوامش بودند، بالاخره لحظه موفقیت بوبلِه فرا رسید. پس از موفقیت اولین آلبوم او، ناشر کارهایش یک ساعت رولکس به او هدیه داد که برای او به منزله پاداش سختکوشی و از خود گذشتگی بود که در راه تحقق رویاهایش انجام داده بود.

از زمانی‌که به یاد دارم، موسیقی بخشی جدایی‌ناپذیر از جسم و روح من بوده است. بدون اینکه بدانم زندگی‌ام را وقف موسیقی کرده بودم. اما زمان زیادی گذشت تا بتوانم به جایی برسم که الان هستم.

یک نویسنده بزرگ کانادایی به نام مالکوم گلادول به این نظریه اعتقاد دارد که برای عالی شدن در هر کاری نیاز به ۱۰۰۰۰ ساعت تلاش است. او درست می‌گوید. اگر می‌خواهید به درستی چیزی را درک کنید و در آن کار عالی شوید، باید برای همین مدت تلاش کنید. همچنین باید به خودتان این اجازه را بدهید که شکست بخورید. هرچه جلوتر رفتم و هرچه بیشتر از آسایش و راحتی خودم گذشتم، بیشتر رشد کردم و بیشتر راجع به خودم آموختم.

در آن سال‌هایی که برای رسیدن به هدفم تلاش می‌کردم، خانواده و دوستانم بسیار به من کمک کردند. شب‌های زیادی بود که اگر اقوام و دوستانم برای تماشای اجرای من نمی‌آمدند سالن خالی می‌ماند. واقعا خالی می‌ماند. پس از یک دهه زحمت، تلاش و جستجو برای پیدا کردن راه و امید به اینکه کسی پیدا شود تا یک شانس به من بدهد، در نهایت برادران وارنر قراردادی با من امضا کردند و یکی از اولین هدیه‌هایی که آن‌ها پس از موفقیت اولین آهنگم به من دادند یک رولکس بود. به جبران تمام حمایت‌هایی که پدرم از من کرد، آن ساعت را به او دادم و فکر می‌کنم این کار برای او بسیار ارزشمند بود. مادرم همیشه با شوخی تعریف می‌کرد که وقتی پدرم به حمام می‌رفت، دستش را از زیر دوش بیرون می‌گرفت تا مطمئن شود برای ساعت مشکلی به وجود نمی‌آید، با اینکه ساعت ضد آب بود.

من واقعا هیچ وقت آدم مادی‌گرایی نبودم. من متعلق به خانواده‌ای سخت کوش و کارگری هستم. وقتی که ده سال پیش به عنوان چهره ماندگار رولکس انتخاب شدم، این اتفاق گواه درستی برای فعالیت حرفه‌ای من بود، معیاری برای اینکه تا به حال به چه دست‌آوردهایی رسیده‌ام و کارم را چقدر خوب انجام داده‌ام. از آن زمان به بعد ساعت را از دستم باز نکرده‌ام و حالا من هم مثل پدرم وقتی به حمام می روم دستم را از زیر دوش بیرون می‌گیرم.

خاطره انگیزترین لحظاتی که من با رولکس داشته‌ام زمانی بوده است که علاقه خودم به این برند را با افرادی که عاشقشان هستم به اشتراک گذاشتم. من بخش بزرگی از زندگی‌ام را با اعضای گروهم سپری کرده‌ام و چون آن‌ها توانستند از مرز ۱۰سال عبور کنند، به هرکدامشان یک ساعت رولکس هدیه دادم. حالا ما گروهی هستیم که همگی ساعت رولکس داریم. شخص دیگری که من به او ساعت رولکس هدیه دادم پزشکی بود که جان پدربزرگم را نجات داد. وقتی که می‌خواستم به او نشان دهم که به خاطر کاری که کرده است چقدر از او سپاسگزارم، واقعا این ساعت بهترین چیزی بود که می‌توانست هر روز به یاد او بیاورد که زندگی من را تغییر داده است.

وقتی که امروز به ساعتم نگاه می‌کنم میزان موفقیت‌هایم را می‌بینم. میزان سخت تلاش کردن، از خود گذشتگی، شانس و همچنین تلفیقی از سال‌های سال باور مردم به من و دست نکشیدن من از رویاهایم، این چیزی است که من می‌بینم. پسری را می‌بینم که نیاکانش نسل اندر نسل ماهیگیر بوده‌اند و هرگز نمی‌توانستند تصور کنند که در زندگیشان چیزی مانند این ساعت داشته باشند. وقتی که می‌دانی چیزی را که امروز در دستانت داری نتیجه همه زحماتی است که کشیدی، حس فوق‌العاده‌ای به تو دست می‌دهد، واقعا فوق‌العاده. این ساعت نمادی عالی و ملموس از این واقعیت است که اگر هیچگاه تسلیم نشوی و برای آن تلاش کنی. هیچگاه کلمه «نه» را نپذیری، چه اتفاقات خوبی می‌تواند رخ دهد.