آنیکا سورنستم موفق‌ترین گلف‌باز زن تمام دوران است. او با کسب ۸۹ پیروزی در تورنمنت‌های بین‌المللی و ١٠ عنوان قهرمانی مسابقات جایزه بزرگ، انتظارات از نسل‌های آتی را بالا برده است. سورنستم مثالی زنده از ستاره ورزشی شکست‌ناپذیر با قدرت ذهنی و جسمی بالاست. او دو ساعت رولکس دارد که ماجرای ٢٠ سال مسیر او تا رسیدن به قله گلف را بازگو می‌کنند.

واقعاً نمی‌دانم چرا آن اوایل موفقیت‌هایی در رشته‌ام کسب کردم؛ چون من لزوماً قدبلندترین، قوی‌ترین و سریع‌ترین نبودم. دستورالعمل‌های مختلفی برای قهرمان شدن وجود دارد. به نظر من اولین قدم این است که با خودت صادق باشی. دوم اینکه از کاری که می‌کنی لذت ببری. سومین قدم، سخت‌کوشی است. همانطور که پدرم خیلی وقت پیش به من گفت، هیچ راه میان‌بُری برای موفقیت وجود ندارد. زیباترین چیزی که گلف به من یاد داد این بود که صبور باشم. شاید یک ضربه خوب به یک حفره داشته باشید، اما در گلف ١٨ حفره داریم! خوب بودن در کاری نیازمند زمان است و باید همیشه راه‌های مختلف را برای ارتقاء مهارت‌هایت کشف و امتحان کنی. گلف فقط ورزشی جسمی نیست، بلکه ذهنی هم هست؛ باید خودت را باور داشته باشی و به خودت اعتماد کنی.

در سال ۱۹۹۴، من در LPGA جایزه بازیکن تازه‌کار رولکس را به دست آوردم. این اتفاق آنقدر تازه است که انگار همین دیروز بود. همان سال بود که متوجه شدم تصمیم درستی گرفته‌ام که می‌خواهم حرفه‌ای بازی کنم. سرانجام در بزرگترین صحنه، یعنی بزرگترین تورنمنت جهانی گلف بانوان ظاهر شدم. بی‌تردید این رویداد شکوهمندی است. اگر به برندگان قبلی جایزه بازیکن تازه‌کار رولکس نگاه کنید، با نام‌های بزرگی مواجه می‌شوید و می‌بینید که همه آن‌ها بسیار حرفه‌ای بودند؛ افرادی مثل نانسی لوپز و پت بردلی. سال ١٩٩۵ سال درخشش حقیقی من بود. در آن سال من در تورنمنت‌های مختلف به پیروزی رسیدم و بازیکن سال رولکس شدم. اما برای داشتن چنین سال پرباری، نیاز بود که شروعی مثل سال ۱۹۹۴ داشته باشم.

همان زمان بود که ساعت Datejust را انتخاب کردم. هرگز ساعتی نظیر آن در مجله‌ها ندیده بودم. پدر و مادرم رولکس نداشتند و به همین دلیل، آن ساعت برایم بسیار خاص بود. هنوز آن ساعت را دارم.

اولین ساعت رولکس عمرم را با افتخار به دست بستم؛ ساعتی که بذر موفقیت‌های آینده‌ام را پروراند. این همراهی بی‌نظیر محرک پیشرفت حرفه‌ای من بوده است. این صرفاً شروع استفاده از یک ساعت جدید نبود، بلکه سرآغاز خاطرات، همراهی‌ها و تجربیاتی بود که با این ساعت داشته‌ام. یاد گرفتم که نمی‌توان در کسب تجربه عجله کرد و نمی‌توان تجربه را خرید؛ تجربه را فقط باید زیست.

دقیقاً ٢٠ سال بعد از گرفتن اولین رولکسم، Datejust دیگری برای خودم خریدم. این ساعت اگر گذرنامه داشت، حتماً مُهرهای فراوانی بر آن خورده بود.

دادم پشت ساعت حک کنند: «٢٠ سال با رولکس». این عبارت به نوعی حرفه‌ام را خلاصه می‌کند؛ حرفه‌ای که با کسب عنوان بازیکن تازه‌کار سال شروع شد و با به دست آوردن عناوین بازیکن برتر سال، پیروزی‌های متعاقب آن و جایگاهی در تالار مشاهیر جهان ادامه یافت.

این عبارت برایم یادآور حرفه‌ای است که هرگز فکرش را نمی‌کردم در این سطح آن را داشته باشم. فکر می‌کنم برایم بازگوی خاطرات، مسیر و پشتیبانی‌هایی است که در ذهنم تداعی می‌شوند.