آنیکا سورنستم

واقعاً نمی‌دانم چرا آن اوایل موفقیت‌هایی در رشته‌ام کسب کردم؛ چون من لزوماً قدبلندترین، قوی‌ترین و سریع‌ترین نبودم. دستورالعمل‌های مختلفی برای قهرمان شدن وجود دارد. به نظر من اولین قدم این است که با خودت صادق باشی. دوم اینکه از کاری که می‌کنی لذت ببری. سومین قدم، سخت‌کوشی است. همانطور که پدرم خیلی وقت پیش به من گفت، هیچ راه میان‌بُری برای موفقیت وجود ندارد. زیباترین چیزی که گلف به من یاد داد این بود که صبور باشم. شاید یک ضربه خوب به یک حفره داشته باشید، اما در گلف ١٨ حفره داریم! خوب بودن در کاری نیازمند زمان است و باید همیشه راه‌های مختلف را برای ارتقاء مهارت‌هایت کشف و امتحان کنی. گلف فقط ورزشی جسمی نیست، بلکه ذهنی هم هست؛ باید خودت را باور داشته باشی و به خودت اعتماد کنی.

در سال ۱۹۹۴، من در LPGA جایزه بازیکن تازه‌کار رولکس را به دست آوردم. این اتفاق آنقدر تازه است که انگار همین دیروز بود. همان سال بود که متوجه شدم تصمیم درستی گرفته‌ام که می‌خواهم حرفه‌ای بازی کنم. سرانجام در بزرگترین صحنه، یعنی بزرگترین تورنمنت جهانی گلف بانوان ظاهر شدم. بی‌تردید این رویداد شکوهمندی است. اگر به برندگان قبلی جایزه بازیکن تازه‌کار رولکس نگاه کنید، با نام‌های بزرگی مواجه می‌شوید و می‌بینید که همه آن‌ها بسیار حرفه‌ای بودند؛ افرادی مثل نانسی لوپز و پت بردلی. سال ١٩٩۵ سال درخشش حقیقی من بود. در آن سال من در تورنمنت‌های مختلف به پیروزی رسیدم و بازیکن سال رولکس شدم. اما برای داشتن چنین سال پرباری، نیاز بود که شروعی مثل سال ۱۹۹۴ داشته باشم.

همان زمان بود که ساعت Datejust را انتخاب کردم. هرگز ساعتی نظیر آن در مجله‌ها ندیده بودم. پدر و مادرم رولکس نداشتند و به همین دلیل، آن ساعت برایم بسیار خاص بود. هنوز آن ساعت را دارم.