واقعاً خوشحال بودم، زیرا در میان بازیکنان شماره ۱ جهان بیشترین سن را داشتم. فراز و نشیب‌های بسیاری داشته‌ام که از آنها درس گرفتم و بسیار بیشتر از پنج یا ده سال پیش از این ورزش لذت می‌برم. به همین خاطر است که از رسیدن به رتبه اول در آن سن بسیار خوشحال بودم. هنگامیکه ۱۵ ساله بودم آرزوی رسیدن به جایگاهی را که امروز در آن هستم داشتم. ولی به آن سادگی که فکر می‌کردم نبود.

در اولین فینال مسابقات گراند اسلم بسیار نگران و پریشان بودم زیرا نمی‌دانستم چه اتفاقی قرار است رخ دهد. ولی با خودم فکر کردم: «بسیار خوب، باید از این فرصت استفاده کنی، زیرا نمی‌دانی که در تمام زندگیت در یک، دو یا سه فینال گراند اسلم دیگر بازی خواهی کرد.» و به زمین مسابقه رفتم تا به همه نشان دهم که یکی از بهترین‌ها هستم.

به خاطر سال ۲۰۱۱، نیویورک برای من بسیار خاص است. آن اتفاق تحول بزرگی در حرفه‌ام بود. آن سال را با باخت در تمامی مسابقات دور اول آغاز کردم. خیلی برایم سخت بود. و هنگامیکه به نیویورک، آخرین گراند اسلم سال آمدم، دوباره مثل یک کودک تنیس‌بازی می‌کردم: با صبر زیاد، با لذت و نشاط. از آن لحظه به بعد به خودم و بازی‌ام ایمان آوردم. پیروز شدن در نیویورک بزرگترین دستاورد من بود.

 
این ساعت را دو سال پیش و هنگامیکه در نیویورک بودم خریدم. تنها ۱۰ دقیقه در فروشگاه بودم، زیرا می‌دانستم که دقیقاً کدام ساعت را می‌خواهم. و در آن مقطع از حرفه‌ام با خودم فکر کردم که، «بسیار خب، به موفقیت بزرگی رسیده‌ام، دیگر زمان آن رسیده است که به خودم هدیه‌ای بدهم.» نیویورک را به این دلیل انتخاب کردم که نقطه عطف حرفه‌ام بود.

فکر می‌کنم که این ساعت نیز بخشی از وجود من است. بستن این ساعت به من اعتمادبه‎نفس می‌دهد زیرا داستان آن را می‌دانم و هنگامیکه می‌توانم این ساعت را روی دستم ببندم و آن را به افرادی که ممکن است داستان من را ندانند نشان دهم، حس خوبی پیدا می‌کنم.

همچنین، بخشی از خانواده رولکس بودن بسیار با ارزش است زیرا همه اعضای آن دستاورد بسیار بزرگی داشته‌اند و همه آنها برای رسیدن به این موفقیت می‌جنگند. همه این افراد فراز و نشیب‌هایی را پشت سر گذاشته‌اند، آنها از سخت‌ترین لحظات درس می‌گیرند و هرگز تسلیم نمی‌شوند.