زمانی برای پیشگامان
فلسفه هانس ویلسدورف این بود که ایدههای خود را با آزمایش آنها اثبات کند. شنای مرسدس گلیتز در عرض کانال مانش در سال ١٩٢٧ آزمایشی در آب بود که قانعکنندهترین آزمایش برای اثبات ضدآب بودن ساعت Oyster محسوب میشد. برای آزمایش هوایی، کاپیتان چارلز داگلاس بارنارد آن را به دست بسته بود. او اعلام کرد: «ویژگیهای منحصربهفرد این ساعت رولکس آن را به طرز فوقالعادهای مناسب پرواز میکند و من قصد دارم در تمام پروازهای طولانیمدت خود در آینده از آن استفاده کنم.»
بارنارد در ادامه رکوردهای زیادی را برای پروازهای طولانیمدت به ثبت رساند؛ مشخصاً در سال ۱۹۳۰ که ۱۴۴۸۴ کیلومتر (۹۰۰۰ مایل) را در ۱۰۰ ساعت بین انگلستان و کیپتاون درآفریقای جنوبی پرواز کرد.
اولین پرواز بر فراز قله اورست در سال ۱۹۳۳ آزمایش دیگری برای محک زدن Oyster در شرایط سخت بود. سفر اکتشافی هوستون تاریخساز شد، چون هوانوردان اولین کسانی بودند که سقف جهان را از آسمان دیدند و از آن عکس گرفتند.
دو هواپیمای دوباله وستلند والاس برای این سفر انتخاب شد. لرد کلایدسدیل رهبری عملیات را برعهده داشت و یکی از برگزارکنندگان به نام سرهنگ استوارت بلکر او را همراهی میکرد که ساعت Oyster رولکسی که هفت سال قبل عرضه شده بود را به دست داشت.
هواپیماها دو بار بر فراز قله پرواز کردند. اولین سفر در ۳ آوریل ۱۹۳۳ در شرایط وحشتناکی انجام شد. در ارتفاع بیش از ۹۰۰۰ متر (۲۹۵۲۸ فوت)، خلبانان برای کنترل هواپیما در هوای رقیق در دمای ۴۰- درجه سانتیگراد (۴۰- درجه فارنهایت) تقلا کردند.
به دلیل هوای ابری امکان ثبت عکسهای واضح در اولین سفر اکتشافی میسر نشد، اما این کار در سفر اکتشافی دوم در آسمان صاف ۱۹ آوریل موفقیتآمیز بود و بلکر توانست از کوه عکاسی کند. کلمات او در نامهاش به رولکس گویای همه چیز بود: «بهسختی میتوانم تصور کنم که قبلاً ساعتی واقعاً تحت چنین شرایط سختی قرار گرفته باشد.»
اعضای تیم در بازگشت به انگلستان مورد استقبال پرشوری قرار گرفتند. عکسهای گرفتهشده در ۱۹ آوریل ۱۹۳۳ بهمنظور اهداف استراتژیک محرمانه باقی ماند و تا سال ۱۹۵۱ در آرشیو انجمن سلطنتی جغرافیا نگهداری شد. دو سال بعد، این عکسها نقشی کلیدی در استراتژی اتخاذشده توسط سر ادموند هیلاری و تنزینگ نورگی، اولین صعودکنندگان به قله اورست، ایفا کردند.
زمانی برای رکوردشکنی
برای هوانوردی، دهه ۱۹۳۰ موفقیت بزرگی به همراه داشت. خلبانان بریتانیایی رکوردهای سرعت زیادی را در پرواز از انگلستان به نقاط دوردست ثبت کردند و برخی از قهرمانان مسابقات هوایی کشور شروع به استفاده از ساعت Oyster کردند.
در سال ۱۹۳۴، اوون کاتکارت-جونز و کن والر سوار بر هواپیمای «د هویلند کامت»، پس از غلبه بر همه نوع مشکلات در پرواز پنج روزه خود در ملبورن فرود آمدند. خلبانان که از کسب رتبه چهارم ناامید شده بودند، تصمیم گرفتند تقریباً بلافاصله سفر بازگشت خود را انجام دهند و با انجام این کار رکورد جدیدی را ثبت کردند: ۳۷۰۰۰ کیلومتر (۲۳۰۰۰ مایل) در کمتر از ۱۳ روز. کاتکارت-جونز و والر یک شکست را به نمایش بینظیر استقامت تبدیل کردند که در را به روی پروازهای تجاری گشود.
کاتکارت-جونز در بازگشت به انگلستان روایت کرد: «[ساعتم] قبل از شروع مسابقه در میلدنهال همگامسازی شده بود و در دورانی که در انگلستان نبودم نیز بدون تنظیم به کار ادامه داد. پس از بازگشت متوجه شدم که علیرغم تغییرات شدید آبوهوایی، رولکسم همچنان GMT دقیق را ثبت میکند.»
برخی از بااستعدادترین خلبانهای بریتانیایی در این دوران پردستاورد که رکوردهای فراوانی ثبت شد، تاریخساز شدند. آرتور کلوستون و آنتونی ریکتس مسیر رفت و برگشت ۴۵۰۰۰ کیلومتری (۲۸۰۰۰ مایلی) بین انگلستان و نیوزیلند را طی کردند؛ سفری که با ثبت ۱۱ رکورد همراه بود.
عصر طلایـی
GMT-Master در سال ۱۹۵۵ در دوران طلایی هوانوردی تجاری عرضه شد. با پروازهای بینقارهای که مسافران را قادر میساخت بدون نیاز به توقف از اقیانوس عبور کنند، رابطه جامعه با زمان و سفر در حال تکامل بود. GMT-Master که مخصوص خلبانان خطوط هوایی طراحی شده بود، بهسرعت به ساعت منتخب هوانوردان و جهانگردان تبدیل شد.
چهار سال پس از عرضه GMT-Master، این ساعت نقش اصلی را در رویدادی ایفا کرد که اعتبار آن بهعنوان ساعت پیونددهنده مردم را تثبیت نمود: اولین پرواز بدون توقف پان امریکن از نیویورک به مسکو.
رسیدن به ستارهها
اسکات کراسفیلد– اولین خلبان آزمایشی که در سال ۱۹۵۱ با بیش از ۲ برابر سرعت صوت پرواز کرد و در برنامه ایکس-١۵ شرکت نمود. این پروژه بلندپروازانهای بود که در سال ۱۹۵۶ آغاز شد و هدف آن توسعه نسل جدید موتورهای قدرتمندتر بود و راه را برای ساخت اولین موشکهای فضایی هموار کرد. در طول آزمایش، کراسفیلد ۱۴ پرواز آزمایشی انجام داد. در اکتبر ۱۹۶۲، او به رولکس نامه نوشت و اعلام کرد که ساعتش در دماهای ۵۴- سانتیگراد (۶۵- فارنهایت) تا ۷۵ درجه سانتیگراد (۱۷۰ درجه فارنهایت) و همچنین در ارتفاع ۷۶۰۰۰ متری (۲۴۹۰۰۰ فوت) شبیهسازیشده در یک محفظه پرفشار و ۲۸۰۰۰ متری (۹۲۰۰۰ فوت) در شرایط حقیقی پرواز بهخوبی کار میکند.
یکی از خلبانان آزمایشی این برنامه توسط گزارشگران آن زمان به عنوان سریعترین مرد تمام دوران شناخته شد. ویلیام جی نایت، ستوان و مهندس نیروی هوایی ایالات متحده، در ۳ اکتبر ۱۹۶۷ در موشک ایکس-١۵ رکورد بالاترین سرعت ثبتشده را رقم زد که تا به امروز بینظیر است: ۷۲۷۴ کیلومتر (۴۵۲۰ مایل) در ساعت – ۶.۷ برابر سرعت صوت. او ساعت GMT-Master بر دست داشت.
مسیر طولانیتر، مدت بیشتر
از زمان پیدایش هوانوردی، بشر همیشه میخواست سریعتر و در ارتفاع بالاتر حرکت کند. اما برای برخی از رویاپردازان، خواسته دیگری هم وجود داشت: طی مسیر طولانیتر، برای مدت بیشتر. شیلا اسکات یکی از این افراد بود. در سال ۱۹۶۶، او اولین زن بریتانیایی شد که پرواز انفرادی به دور دنیا را با هواپیمای تکموتوره انجام داد. او و هواپیمای کوچکش با طی کردن ۵۰۰۰۰ کیلومتر (۳۱۰۰۰ مایل) و ۱۸۹ ساعت پرواز در ۳۳ روز بازگشتند. اسکات یک ساعت GMT-Master بر دست داشت. او همچنین بیش از ۱۰۰ رکورد پرواز انفرادی در مسافت طولانی را ثبت کرد که یکی از آنها طولانیترین پرواز بدون توقف بود: رفت و برگشت از لندن به کیپتاون بدون فرود.
چالش امروز زنده نگه داشتن ماجراجویی پرواز است. ساعتهای رولکس برای همراهی کسانی هستند که میکوشند این رویا را جاودانه کنند.