من کسی نیستم که لحظه‌ای به وفاداری به برند فکر کرده باشم. من به نوشابه، کفش یا برند ماشین وفادار نیستم. برندها را تعریف‌کنندۀ هویتم نمی‌دانم. این جهان‌بینی من نیست. اما برایم مایۀ شگفتی است وقتی به گذشته‌ام نگاه می‌کنم و می‌بینم برند رولکس چقدر برایم مهم بوده است.

اینکه بگویم به این ساعت‌ها وفادارم حق مطلب را ادا نمی‌کند. این ساعت‌ها هستند که همیشه به من وفادار بوده‌اند و در شرایط سخت هم زمان را به درستی نشانم داده‌اند؛ از قطب جنوب تا لاشۀ تایتانیک، سر صحنۀ برخی از چالش‌برانگیزترین فیلم‌هایی که تا به حال ساخته شده است و تا کف گودال چلنجر. من این وفاداری را جبران می‌کنم. دادن Submariner به یک دوست، چه غواص باشد چه نباشد، بالاترین قدردانی‌ای است که می‌توانم ادا کنم. من همواره به دو جهت گرایش داشته‌ام: از یک سو به هنر و داستان‌گویی و از سوی دیگر به مهندسی و فیزیک. با فیلم‌ساز شدن هر دو علاقه‌ام را پیوند زدم؛ فیلمساز، هنرمندی است که برای هنر خود به فناوری‌های پیشرفته تکیه می‌کند. من هم ممکن است برای داستان‌گویی از برخی از پیشرفته‌ترین فناوری‌های رایانشی موجود استفاده کنم. حتی گذشته از جلوه‌های بصری، اصل فیلم‌سازی همواره با دستگاه‌هایی دقیق سر و کار داشته است؛ یعنی دوربین‌هایی که از دقیق‌ترین حرکات و نورشناسی که علم مهندسی می‌تواند ارائه دهد بهره می‌گیرند.

بخش مهندسی مغزم عاشق دستگاه‌های دقیق و خوش‌ساخت است؛ از موتور توربوشارژ ماشین‌های مسابقه گرفته تا سیستم روتور هلی‌کوپتر و موتور راکت فضاپیما. من بی‌نهایت مجذوب این ایده‌ام که ذهن‌های ما می‌توانند این دستگاه‌های دقیق را بسازند تا با آن‌ها به جاهایی برویم که بدون آن‌ها نمی‌توانستیم؛ در سراسر آسمان، اعماق اقیانوس و حتی به جهان‌های دیگر. من به عنوان کاوش‌گر به دستگاه‌هایی اتکا می‌کنم که مرا در خشن‌ترین و سخت‌ترین قلمروهای قابل تصور زنده نگه می‌دارند؛ مثلاً در اعماق اقیانوس که فشار بی‌نهایت آب، مستحکم‌ترین فلزات را محک می‌زند. می‌دانم که فقط با اعتماد به اصول مهندسی و ساخت دقیقی که برای تجهیزات غواصی من به کار رفته است، جان سالم به در می‌برم.

«من در زیردریایی «میر» و حین ۳۳ غواصی‌ای که به لاشۀ تایتانیک داشتم، همان ساعت Submariner را به دست داشتم که روی صحنۀ دریافت جایزه اسکار برای فیلم «تایتانیک» به دست بسته بودم.»

از آن‌جا که در هر دو عرصه احساس راحتی و آشنایی می‌کنم، ساعتم انتخاب مناسب – و تنها گزینه مناسب – برای عمیق‌ترین و دورافتاده‌ترین نقاط کره زمین و در عین حال، پرزرق‌وبرق‌ترین مراسم فرش قرمز است. فکر نمی‌کنم ساعت دیگری در جهان بتواند مثل این ساعت مناسب همۀ این رویدادها و زمینه‌ها باشد.

من از طریق اقدامات خودم به عنوان کاوش‌گر، هنرمند و نوآور، با رولکس ارتباط برقرار می‌کنم. با کارم جایگاهی در میان سایر کاربران این ساعت پیدا می‌کنم؛ کسانی که در هنر، ورزش، اکتشاف و علوم کارهای خارق‌العادۀ فراوانی انجام داده‌اند. این انجمن برادری – و خواهری – افراد موفق است.

و حالا که حرف از خواهری شد، این را هم بگویم که نمای این ساعت روی دست خانم‌ها را خیلی دوست دارم. این ساعت چیزی دربارۀ آن زن به من می‌گوید: اینکه او شجاعانه اعلام می‌کند برای هر کار، محیط یا چالشی، از توان برابر با مردان برخوردار است. با دیدن اینکه این ساعت روی دست زنان قدرتمند و توانا بسیار خوش می‌نشیند، بر این باورم که این ساعت نه نماد ارزش‌های لزوماً مردانه، بلکه نماد ارزش‌های انسانی است: یعنی قدرت، درستکاری، اطمینان، شکوه و هدفمندی.

چند سال پیش بازدید از تأسیسات رولکس در ژنو موجب شد که علم و فناوری‌ای که در هر ساعت رولکس به کار گرفته می‌شود را بیش از پیش و عمیق‌تر تحسین کنم. مشاهده فرآیند ساخت با آن استانداردهای بی‌نهایت بالا برای مواد، تلورانس‌های دقیق و لایه‌های کنترل کیفی، بسیار آموزنده و روشن‌گر بود. اما چیزی که واقعاً مرا تحت تأثیر قرار داد، آدم‌ها بودند. آنچه ما یک فرآیند عاری از احساس می‌دانیم اتفاقاً نمایش اراده، هدف و عشقِ تک‌تک افرادی است که پشت این ساعت‌ها ایستاده‌اند. عزت نفس و تعهد آن‌هاست که موجب شده این ساعت‌ها در هر کجای جهان و در جنون‌آمیزترین و دورافتاده‌ترین نقاط ممکن نیز تا این حد قابل اعتماد باشند.

مدل یادبود Rolex Deepsea با صفحۀ D-blue که اکنون همراه همیشگی من است برایم نقش یادآور را دارد تا هر جا و در حال انجام هر کاری که باشم، آن لحظۀ خاص زندگی‌ام را از یاد نبرم؛ وقتی تیم کوچک مخترعانم زیردریایی DEEPSEA CHALLENGER را ساختند و رویای ما برای غواصی در عمیق‌ترین نقطه جهان یعنی گودال چلنجر را به حقیقت تبدیل کردند. این ساعت مرا به میراث همۀ کاوش‌گرانی که با ساعت‌های رولکس خود به دورترین گوشه‌های جهان رفتند پیوند می‌زند؛ از جمله دوستم دان والش که در سال ۱۹۶۰ با رولکس به گودال چلنجر رفت.

رولکس حدود یک قرن است که حامی اکتشاف و دستاورد بوده است. افتخار می‌کنم که بخش کوچکی از این سنت بزرگ هستم.